De wandeling begint bij de Lettelberterdijk, waar Theo Sikkema van Waterschap Noorderzijlvest de deelnemers bijpraat over de waterstructuur in het gebied. “We staan hier bij een van de twee inlaatwerven”, vertelt hij. “Deze worden hooguit eens in de 25 jaar gebruikt, bij extreme waterstanden.” Hij wijst richting de Molensloot, waar een bescheiden stuw het waterpeil regelt. “Juist die is cruciaal, want hij zorgt ervoor dat water niet op een ongewenst moment het gebied verlaat.” Het laat zien hoe natuur en waterbeheer hier hand in hand gaan.

Van veldleeuwerik tot modderkruiper

Al wandelend vallen meteen de eerste natuurwaarnemingen op. Een dagpauwoogvlinder zit op een akkerdistel te snoepen van de nectar. Even later vliegt er een veldleeuwerik op, zijn zang hoog in de lucht. “Kijk daar!”, roept iemand, wijzend op een visdief met een visje in zijn snavel. Vanaf de uitkijktoren zien we even later in de verte reeën rustig grazen. 

Mirjam Bakker van provincie Groningen vertelt over de grote modderkruiper, een zeldzame vis die zich hier thuis voelt. “Deze soort heeft ondergelopen land nodig om zich voort te planten”, legt ze uit. “Doordat de sloten hier in het voorjaar vol water staan, kunnen de jonge visjes opgroeien. De blubberige slootjes zijn onaantrekkelijk voor hun vijanden, maar ideaal voor hen.” 

Bloemen en Romeinse kruiden

Overal waar je kijkt, bloeit iets: moerasvergeet-mij-nietjes langs de waterkant, pijlkruid, lisdodde, duizendblad met zijn witte bloemetjes en ook wilde venkel. Tussen het groen zien we de gele rolklaver. De jacobsvlinder is druk bezig eitjes te leggen op het jacobskruiskruid. De rupsen, geel-zwartgestreept als een wesp, zitten massaal op de planten. “Dat strepenpatroon schrikt roofdieren af”, weet Annet de Jong  van gemeente Westerkwartier.

We zien vuurvlinders op het pad, feloranje en prachtig in het zonlicht. Hommels zoemen af en aan. Ook komen we boerenwormkruid en bijvoet tegen. “Bijvoet werd vroeger door de oude Romeinen in de schoenen gestopt tegen vermoeide voeten”, vertelt Annet lachend.

Een gebied om trots op te zijn

Mathijs Niehaus van Prolander vat het mooi samen: “Je merkt dat iedereen geïnteresseerd is. Dan is het niet alleen een administratief project meer, maar zie je waar je het echt voor doet. We streven samen naar één ding: een goede gebiedsinrichting. En dan weet je elkaar te vinden.”

En zo loopt de groep verder, langs distels en vlinders, natte slootjes en bloeiende oevers. De Drie Polders is een gebied dat leeft. Niet alleen in de natuur, maar ook in de betrokkenheid van de mensen die eraan werken.

Wist u dat we QR-code bordjes in dit gebied hebben staan? Wandel door De Drie Polders en leer tegelijkertijd meer over het gebied. Hier vindt u de wandelroute van Staatsbosbeheer.